СЕРЭНАДА Дачка суседчына
Да сэрца мне прыпала,
А пазнаёміцца –
Адвагі не хапала.

Натхнёны спевам салаўя
Ў вішнёвым садзе,
Рашыў прызнацца ёй ва ўсім
У серэнадзе.

Гітару выцягнуў,
Накінуў плашч на плечы,
І пад акно яе
Падаўся ў той жа вечар.

Адно пытанне
Мяне трошкі хвалявала:
З дзяцінства ў музыцы
Я цяміў вельмі мала.

Між тым на неба
Ужо ветах вылез рогам,
А з серэнадай
Не выходзіла нічога.

На струнах брынкаў я
Адной рукой, другою.
Нарэшце – выйшла!..
Яе маці. З качаргою!.

НЯМЫЯ І ГЛУХІЯСусед Мікола
Часцяком
Дзяліўся думкамі
Сваімі:
– Калі я быў
Халасцяком –
Жанатыя
Былі нямымі.

Жаніўшыся,
Кажу адно
Я халастым:
– Каб вы папухлі!
Шлюб –
Гэта страшнае кіно! –
Ды халастыя
Ўсе аглухлі!..